GÜLÜMSE (Şiir)
Facebook Twitter Pinterest LinkedIn GÜLÜMSE Bir şiir söndürür mü aşkın yaktığı imtihanı Müstear mevsimler kaldırsın, sır olan nikabını Kalbimde bir saray, hüzünbazlar kral tahtında Söyle, […]
GÜLÜMSE
Bir şiir söndürür mü aşkın yaktığı imtihanı
Müstear mevsimler kaldırsın, sır olan nikabını
Kalbimde bir saray, hüzünbazlar kral tahtında
Söyle, hangi vakit göreceğim nazende bakışlarını
—
Semanın Hangi renginde taradın o saçlarını
Rengarenk gökkuşağı kaplıyor, sonsuz ufuklarını
Bilmiyorum, ne zamandır baksam fezaya
Bir kölenin aşkı düşüyor kuruyan hülyaya
—
Bir ırmak olup Çağlasam, sana doğru koşarak
Kahinler gün bulur, damlandan bir katre tadarak
Geceye düşen gölgen dokunuyor uzaktan ruhuma
Bir nehir kenarında hatalarımı günahtan sayarak
—
Şimdi yüzüm yerde, gökyüzünden bi haber gözler
İplik iplik sökülmüş, ne dese boşlukta bu sözler
Bahçende bir çiçek diktim, karanlıktan ürken
Gergefinde büyüsün, bulutlarım gökyüzünü özler
—
Karanlıkta bir meczup ararsan eğer; gülümse
Savrulur bahçene tohumlarım kabul et, özümse
Bilirim her tohum açmaz kalbinde çiçek
Çiçekler bahane, toprağınım, kaderim ölümse