admin

beyin ve kalp

KALP VE BEYİN İKİ İNSAN OLSALARDI

 

Kalp ve beyin, birlikte yaşayan iki arkadaştı. Kalp, duygusal, tutkulu, merhametli ve cesurdu. Beyin ise mantıklı, akıllı, planlı ve dikkatliydi. Kalp, hayatın tadını çıkarmak isterdi. Beyin ise hayatın zorluklarına hazırlanmak isterdi. Kalp, her gün yeni maceralara atılmak isterken, beyin evde oturup kitap okumayı tercih ederdi. Kalp, insanlarla tanışmak, arkadaşlık kurmak, âşık olmak isterken, beyin insanlara güvenmez, yalnız kalmayı severdi.

 

Bir gün kalp, beyine bir teklifte bulundu.

“Haydi gel, bugün dışarı çıkalım. Güneşli bir gün, havanın keyfini çıkaralım. Belki yeni insanlarla tanışırız, belki de hayatımızın aşkını buluruz.” dedi. Beyin ise teklifi reddetti. “Hayır, ben evde kalmak istiyorum. Dışarıda ne yapacağız ki? Güneş zararlıdır, insanlar tehlikelidir, aşk ise saçmalıktır. Ben burada kitap okuyarak kendimi geliştirmek istiyorum.” dedi.

Kalp ısrar etti. “Lütfen gel, sana güzel bir sürprizim var.” dedi.

Beyin meraklandı. “Ne sürprizi?” diye sordu.

Kalp gülümsedi. “Gel de gör.” dedi.

Beyin sonunda razı oldu. “Tamam ama çok uzun kalmayalım.” dedi.

beyin ve kalp

Kalp ve beyin dışarı çıktılar. Kalp çok mutluydu. Etrafa bakınıyor, kuşları dinliyor, çiçekleri kokluyordu. Beyin ise çok sıkılıyordu. Etrafı kirli, gürültülü, kalabalık buluyordu.

Kalp, beyini bir parka götürdü. Parkta bir göl vardı. Gölün kenarında bir sandal kiralama yeri vardı. Kalp, beyine “Haydi gel, sandala binelim.” dedi.

Beyin şaşırdı. “Ne? Sandala mı? Sen deli misin? Ben sandala binmem.” dedi.

 

Kalp yine ısrar etti. “Lütfen gel, çok eğlenceli olacak.” dedi.

Beyin korktu. “Hayır hayır hayır! Ben suya girersem boğulurum.” dedi.

Kalp güldü. “Sen suya girmeyeceksin ki, sandala bineceksin.” dedi.

Beyin itiraz etti. “Ya sandal devrilirse?” dedi.

Kalp sakinleştirdi. “Devrilmez merak etme.” dedi.

Beyin direndi. “Ya devrilirse?” dedi.

Kalp ikna etti. “Devrilse bile ben seni kurtarırım.” dedi.

Beyin sonunda kabul etti ama çok tedirgindi.

Kalp ve beyin sandala bindiler. Kalp kürekleri aldı ve sandalı göle doğru itti. Beyin ise sandalın ortasına oturdu ve tutunmaya çalıştı.

Kalp çok eğleniyordu. Sandalla gölün etrafında dolaşıyor, suya dokunuyor, şarkı söylüyordu.

 

Beyin ise çok korkuyordu. Sandalın her hareketinde titriyor, suya bakmıyor, dua ediyordu.

Kalp, beyine “Bak ne kadar güzel.” dedi. Beyin, kalbe “Bak ne kadar korkunç.” dedi.

Kalp, beyine “Sen çok gerginsin, rahatla biraz.” dedi. Beyin, kalbe “Sen çok rahatsın, dikkatli ol biraz.” dedi.

Kalp, beyine “Sen hayatı kaçırıyorsun, biraz eğlen.” dedi. Beyin, kalbe “Sen hayatı tehlikeye atıyorsun, biraz akıllı ol.” dedi.

Kalp ve beyin birbirlerini anlamıyorlardı. Aralarında bir uçurum vardı. Kalp, beyini değiştirmek isterken, beyin kalbi durdurmak istiyordu.

Derken bir şey oldu. Sandalın altına bir balık çarptı. Sandal sallandı. Kalp ve beyin dengelerini kaybettiler. Sandal devrildi. Kalp ve beyin suya düştüler.

Kalp paniklemedi. Suya alışkındı. Hemen yüzeye çıktı. Beyin ise çırpındı. Suya alışkın değildi. Hemen battı.

Kalp, beyini aradı. Beyini gördü. Beyin suyun altında çaresizce debeleniyordu.

Kalp, beyine doğru daldı. Beyini tuttu. Beyini yüzeye çıkardı.

Beyin nefes nefese kaldı. Kalbe baktı. Kalp gülümsüyordu.

Beyin şaşırdı. “Sen beni kurtardın.” dedi.

Kalp sevindi. “Evet ben seni kurtardım.” dedi.

Beyin teşekkür etti. “Çok teşekkür ederim.” dedi.

Kalp sarıldı. “Ne demek.” dedi.

Beyin özür diledi. “Özür dilerim.” dedi.

Kalp affetti. “Önemli değil.” dedi.

Beyin anladı. “Sen haklıymışsın.” dedi.

Kalp sordu. “Nasıl yani?” dedi.

Beyin itiraf etti. “Sen hayatın tadını çıkarmayı biliyorsun.” dedi.

Kalp kabul etti. “Evet öyle yapıyorum.” dedi.

Beyin öğrendi. “Sen bana bunu öğretmeye çalıştın.” dedi.

Kalp doğruladı. “Evet öyle yaptım.” dedi.

Beyin takdir etti. “Sen çok cesur ve merhametli bir arkadaşsın.” dedi.

Kalp mutlu oldu. “Sen de çok akıllı ve dikkatli bir arkadaşsın.” dedi.

Beyin fark etti. “Sen benim tam tersimsin ama tam da bana uyuyorsun.” dedi.

Kalp onayladı. “Sen de benim tam tersimsin ama tam da bana uyuyorsun.” dedi.

 

Beyin sevdi. “Sen benim kalbimsin, sol yanım” dedi.

Kalp sevdi. “Sen de benim beynimsin, ince fikrim” dedi.

Beyin ve kalp birbirlerine sarılıp öptüler. Sonra sandala bindiler ve kıyıya döndüler.

O günden sonra kalp ve beyin birlikte yaşamaya devam ettiler ama artık daha mutluydular. Kalp, beyine hayatın güzelliklerini gösterdi. Beyin, kalbe hayatın gerçeklerini anlattı. Kalp, beyine duygularını paylaştı. Beyin, kalbe düşüncelerini aktardı.

Kalp ve beyin birbirlerinden çok farklıydılar ama birbirlerini tamamlıyorlardı. Kalp ve beyin birbirinden ayrılmaz iki dosttu.

 

Kıssadan hisse ne kadar çatışırsa çatışsın ikisinin de ortak noktası SENSİN.