ÖLÜM VE YAŞAM (Şiir)
Facebook Twitter Pinterest LinkedIn ÖLÜM VE YAŞAM Sokakların karanlığında yürürken, Gölgelerle dans eder gözlerim. Ölümün soğuk nefesini solurken, Yaşamın ışığından tutunur ellerim. Bucaksız ufuklar beni […]
ÖLÜM VE YAŞAM
Sokakların karanlığında yürürken,
Gölgelerle dans eder gözlerim.
Ölümün soğuk nefesini solurken,
Yaşamın ışığından tutunur ellerim.
Bucaksız ufuklar beni çağırır,
Ölümün kollarında huzur ararken.
İçimde bir ateş yanar durur,
Yaşamın fısıltısına kulak verirken.
Gökyüzünde yıldızlar birer ışık,
Ölümün esrarını taşıyan.
Yaşamın coşkusu ise karışık,
Hayatın gırtlağında çağlayan.
Sonsuzluğun kapısında bekler kul,
Gizemli, bilinmez yüzüyle.
Umutla dolu yaşam, buruşur ölümle
Hayatın resminde kalır sadece pul.
Sükunetin kucağında çağırır ölüm,
Sonsuz uykuda huzur bulayım diye.
Yaşamın tadını çıkarmakta zulüm
Bir heykel bırakırım küçücük maziye
Yaşam ve ölüm, birbirine eş,
Bir yanda hüznün hikayesi, diğer yanda umut keşmekeş.
Ben yaşamı seçerim her sabah,
Mezarda can bekliyor, yaşamaksa günah.
Ölümün karanlığı gözlerim de kafes,
Dünden bugüne taşıyabildiğim bir nefes
Karaborsa ya düşmüş hayaller,
Ölümün borusu ziyafet, yaşamaksa heves