SÜREYYA (Şiir)
Facebook Twitter Pinterest LinkedIn SÜREYYA Ey içimde uzun yıllardır beklediğim Süreyya, Hicran dolu hayatın, gönüllere destan ya Gökleri alıp götürdü denizin eli, Fırtınalar delirdi, dalgaların […]
SÜREYYA
Ey içimde uzun yıllardır beklediğim Süreyya,
Hicran dolu hayatın, gönüllere destan ya
Gökleri alıp götürdü denizin eli,
Fırtınalar delirdi, dalgaların dolduruyor sesi
Senin kızıl tüylü ışıkların,
Uzak diyarlara taşıdı resimlerini.
Yalnızlık, içimde kalan özlemin var şimdi,
Gönlümde sızılar, dudaklarımda sevdanın bestesi.
Bulutlar üstünde adımı yürütürdük bir zamanlar,
Acımasız kaderimiz, feryadımızı çiğnerken.
Ey yıllardır içimde beklediğim Süreyya,
Gözlerinle dünyama renkler kattın, ömrümü biçerken
Hayalimde yanan bir alev topu gibisin,
Her ikindi sonrası, ruhumun bahçesine düşen yağmur misali.
Garip tohumlar ekilir de ellerinde,
Ve kalbimde yeşeren sevdan büyür, düşlerim de.
Sana mahsun bir umut sunmak isterdim belki,
Ya da çılgın bir bulut olup, seni sarardı umutlarım.
Derin bir uçurumda arıyorum kalbini,
Yokluğunun hüznüyle yüzleştim, kabullendim yenilgini
Gelsen, yabancı değil, yüreğimdeki yerin,
Unutma ki, sen varsın her saniyemde, yaşıyorum hayalini.
Ey yıllardır içimde beklediğim Süreyya,
Senin o gönül yakan hatıraların var ya,
Rüyalarımda dans ederken sevginin melodisi,
Gönlümde akıp giden sevda ırmaklarının delisi.
Son bahar geldi, yüreğime uğradı, hicranının sesi
Güller sararıp döküldü, hindibalar sensizliğe savurgun.
Suskunluğum bana dost, hasretin yüreğim de solgun
Süreyya al benden ziyanı, kaktüse naz düştü düşlerime vurgun
